Miło nam poinformować, że siostra Lidia Gottschalk – jedna z założycieli naszego stowarzyszenia, 11 listopada 2020 r. otrzymała Laur Srebrnej Cieszynianki. Jej kandydaturę zgłosiła Diecezja Cieszyńska Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, jako wyraz uznania i podziękowania za jej długoletnią posługę rzecz osób potrzebujących pomocy, prowadzoną działalność charytatywną oraz aktywną postawę w realizacji przedsięwzięć mających na celu dobro całej lokalnej społeczności.
Serdecznie gratulujemy naszej członki otrzymania tak zaszczytnego wyróżnienia.
Poniżej przedstawiamy życiorys naszej członkini.
Sieglinda Gottschalk urodziła się 18 maja 1939 roku w Stawkach pod Węgorzewem, na Mazurach. W 1944 roku, wraz z matką i 4 rodzeństwem, przeprowadziła się do rodzinnej wsi matki – Markut (pow. Ostróda). Do szkoły podstawowej uczęszczała do wioski Mańki, oddalonej 3 km od miejsca zamieszkania. Jej ojciec zginął w czasie II wojny światowej.
Sieglinada wychowywana była w duchu chrześcijańskim. Ogromny wpływ na jej życie duchowe miała babcia, która wpajała jej wartości chrześcijańskie i uczyła ufności do Boga. Nie dziwi więc fakt, że marzeniem dziewczynki była chęć bycia księdzem, jednak w czasach jej młodości studia teologiczne dostępne były tylko dla mężczyzn.
W jednym z numerów „Strażnicy Ewangelickiej” ukazało się wezwanie – „Rok służby dla Pana”, na które odpowiedziała osiemnastoletnia wówczas Sieglinda i tak w 1957 roku rozpoczęła służbę w Diakonacie Żeńskim „Eben-Ezer” w Dzięgielowie. Pracowała w Domu Sióstr oraz w Domu Opieki na Szczukówce. Ukończyła różne kursy, w tym m.in. pielęgniarski. Pozwoliło jej to rozpocząć w 1959 roku pracę w Szpitalu Śląskim w Cieszynie, gdzie zdobywała doświadczenie i podnosiła swoje kwalifikacje. Powołanie pielęgniarskie realizowała w szpitalu do 1975 roku. Od kwietnia 1975 roku do końca 1981 roku pracowała jako siostra zborowa w Parafii Ewangelickiej w Cieszynie.
15 listopada 1959 r. została „czepkowana” na siostrę próbną i otrzymała diakonackie imię Lidia. Powołanie do służby było tak silne, że postanowiła zostać w Dzięgielowie, mimo że jej rodzina w tym czasie wyjechała do Niemiec. Działo się to w czasie, gdy władze państwowe podejmowały próby likwidacji Diakonatu, a siostry diakonisy pracujące w szpitalu Śląskim starano się zmusić do zrzucenia stroju diakonackiego, grożąc zwolnieniem z pracy. Siostra Lidia była wśród tych osób, które nie poddały się presji przedstawicieli reżimu.
29 grudnia 1980 r. została wybrana przez Radę Sióstr na siostrę przełożoną Diakonatu, a 5 kwietnia 1981 r. została wprowadzona w urząd przez Księdza Seniora Jana Szarka.
Diakonat Żeński „Eben-Ezer” od początku swojego istnienia związany jest z pracą ewangelizacyjno-misyjną. Ruch przebudzeniowy w Kościele na Śląsku Cieszyńskim rozpoczął się na przełomie lat 1904/1905. Na jego czele stanął ks. Karol Kulisz z Ligotki Kameralnej, późniejszy proboszcz parafii w Cieszynie, zwierzchnik Diecezji Cieszyńskiej oraz założyciel Zakładów Opiekuńczych i Diakonatu „Eben-Ezer” w Dzięgielowie. To on wydzierżawił w 1920 roku od państwa polskiego zabudowania starej owczarni w Dzięgielowie, wraz z przylegającymi gruntami. To tam, na „Kępie”, założył przytułek dla potrzebujących pomocy, który był początkiem Zakładów Opiekuńczo-Wychowawczych. Wraz z upływem lat stworzył w Dzięgielowie jeszcze dwa ośrodki niosące pomoc najbardziej potrzebującym tzw. „Szczukówkę” i „Zamek”. Dla opieki, posług i pracy charytatywnej w Dzięgielowie i w wielu innych miejscach, powołał i założył Polski Diakonat Ewangelicki. Siostry miłosierdzia zwane diakonisami, służyły także w Szpitalu Śląskim i w żłobku w Cieszynie, w sanatorium w Bystrej, w Domu Opieki „Betezda” w Ligotce Kameralnej, w domu dziecka w Ustroniu oraz w wielu parafiach na Górnym Śląsku, w tym Śląsku Cieszyńskim. Ewangelicki Diakonat Żeński „Eben-Ezer” jest ostatnim diakonatem w naszym kraju.
W czasie, gdy siostra Lidia kierowała Diakonatem, otwarto Dom Opieki „Emaus” w Dzięgielowie. Siostra Lidia aktywnie uczestniczyła w komisjach budowy, przyczyniając się do rozwoju infrastruktury, na bazie której obecnie funkcjonują instytucje pomagające ludziom starszym i potrzebującym. W 1994 r. w wyniku częściowej rewindykacji upaństwowionego niegdyś majątku nastąpił zwrot Domu Dziecka prawowitym właścicielom nieruchomości. Budynek ten wymagał kapitalnego remontu. Siostra Lidia i inne siostry kierowanego przez nią Diakonatu były zaangażowane w prace renowacyjne. Efektem zakrojonych na szeroką skalę działań było powstanie Domu Seniora „Emaus 2” dostosowanego do potrzeb osób starszych, wymagających pomocy i wsparcia.
W latach 1983 – 1986 przebudowany został Dom Sióstr. Na fundamentach 30-letniego baraku został wzniesiony murowany Dom Macierzysty Sióstr, poświęcony 20 września 1986 roku. Oczywiście siostra Lidia, wraz z pozostałymi diakonisami, zaangażowana była w powstanie nowego budynku.
We wrześniu 2009 roku, po 28 latach „kierowania” dzięgielowskim Diakonatem, siostra Lidia przekazała urząd siostry przełożonej siostrze Ewie Cieślar. Nadal jednak z niegasnącym zapałem uczestniczy w życiu Kościoła i Diakonatu. Jest także aktywnym członkiem lokalnej społeczności Dzięgielowa, gdzie swoim optymizmem, dobrem, mądrością życiową oraz nieustającą radością życia wspiera wszelkie akcje i działania na rzecz małej ojczyzny. Pomimo swojego dostojnego wieku, siostra Lidia nadal prężnie działa w Stowarzyszeniu Miłośników Dzięgielowa, a także od wielu lat z nieustannym zapałem i entuzjazmem współpracuje przy organizacji Tygodnia Ewangelizacyjnego w Dzięgielowie.
Siostra Lidia w czasie swojej służby, oprócz pracy na rzecz Diakonatu, który jest wizytówką nie tylko Dzięgielowa i gminy Goleszów, ale całego Śląska Cieszyńskiego, aktywnie współpracuje z samorządem gminnym oraz Radą Sołecką Dzięgielowa. Za swoją działalność otrzymała w 2018 roku Złotą Odznakę „Za Zasługi dla Województwa Śląskiego”. Trzynaście lat wcześniej znalazła się w gronie wybitnych osób, które wyróżniono odznaczeniem ECCE HOMO za nieustanne proklamowanie dobra słowem i czynem oraz błogosławione łączenie pomocy medycznej z duchową.